Eg har eit minne frå barndomen som ikkje berre kjem i bitar og brotstykke, men faktisk formar seg til ein filmsnutt eller eit lysbileteshow i hovudet mitt. Det har eg frå då onkelen min, som var gardbrukar og budde minst tolv timar å gå frå kommunesentrumet rundt Ørsta rådhus, organiserte oppstand etter eit av jordbruksoppgjera i åra rundt sekelskiftet. I protest mot inntektsnedgangen for bøndene fekk han med seg eit tredvetals sinte sunnmørsbønder og starta «Aksjon verdistraumstans», der bøndene sendte straumrekningane frå den lokale straumleverandøren vidare til statsministerens kontor. Kraftselskapet gav snart beskjed om at dei kom til å kutte straumen. Garden til onkelen min var den første som ville bli tatt. Då dagen kom, stod bøndene samla, på rekkje og rad mellom oppstilte gjødselspreiarar, tanka opp med såkalla ‘gylle’ – ei saliggjerande blanding av kumøkk og vatn. Anten det var trusselen frå biske bønder med gjødseltankar eller omsynet til dyra i fjøsen som gjorde susen, var i alle fall motkrafta sterk nok til å sende kraftmontørane av garde med uforretta sak.