På syttitalet, lenge etter at farmor døydde, fann eg eit klaffebord i nedi matbua hennar og måla det bondeblått etter gjeldande mote. Sidan flytta eg frå det og tenkte ikkje meir på det før det dukka opp på ny, slik det med tid og stunder skjer med så mangt.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.