Du kan bla til neste sideBla med piltastene

I dag opnar Bomuldsfabriken Kunsthall i Arendal den første utstillinga via norsk kunst frå den andre verdskrigen.

Kunst og ukunst i krigstid

KunstGuri Kulås20. juni 2015

Ikon: Reidar Aulie «9. April 1940» (1943). Foto: Nasjonalmuseet for kunst, arkitektur og design

Norsk okkupasjonskunst var meir vital enn kunsthistoria har vist. Kunstlivet var i liten grad nazifisert.

– Okkupasjonsåra frå 1940–45 er blant dei mest omskrivne og analyserte åra i norsk historie, men bildekunsten og vilkåra kunstnarane levde og arbeidde under, er merkeleg oversett, fortel kunsthistorikar Kathrine Lund til Klassekampen.

• NRK kan fortsette stort sett som før • Kulturminister Widvey utsetter de meste kontroversiell forslagene

Får beholde lisensen

MedierGuri Kulås, Jonas Brække (tekst) og Tom Henning Bratlie (foto)20. juni 2015

PRESENTERTE: Kulturminister Thorhild Widvey ankom med stortingsmeldingen om allmennkringkasting under armen fredag. Kringkastingssjef Thor Gjermund Eriksen (t.v.) var blant tilhørerne.

NRK får innfridd de fleste av sine ønsker i den nye stortingsmeldingen. Tv-lisensen skrotes ikke, og NRK på nett blir ikke vingestekket med det første.

– Ja, det er en bra dag for oss, bekreftet kringkastingssjef Thor Gjermund Eriksen under gårsdagens pressekonferanse i Kulturdepartementet.

Tru: Jon Fosse vågar å formulera seg heilt endeframt om sansingar av det som ikkje på vanleg måte finst.

Norsk eksistensialisme

AnmeldelseHadle Oftedal Andersen20. juni 2015

Konvertert: Kritikarane tar feil når dei meiner Fosse er for tydeleg i sine religiøse forfektingar. Her er pave Francis på vei ut av biletet i St. Peter-basilikaen. Foto: Filippo Monteforte, AFP/Scanpix

Når Jon Fosse er så bra som han er, så er det fordi han spelar ut eit ekstraordinært breitt litterært register i tekstane sine. Ein kvardagsleg vestlandstone som samstundes går opp i noko musikalsk, som ein song utan melodi, eller kanskje heller som ein song med språkets ibuande melodi. Og kvardagslege vestlandsliv som samstundes går opp i eit raster av filosofisk tankegods, med fokus på fenomenologiens sansing av det som ikkje er, men som likevel på ein eller annan måte gjer seg nærverande.